دانلود کتاب آهک و کاربرد های آن در باستان

در کتاب آهک و کاربرد های آن در باستان، تصمیم داریم برای شما بیان کنیم: آهک چیست؟ و یه تعریف کلی از آهک را برای شما علاقه مندان بیان کنیم، پس همراه ما باشید. تعریف آهک به دوران باستان که توسط بشر شناخته شده برمی گردد، از آهک در ساخت انواع بناها و برای اتصال محکمتر قطعات سنگ یا چوب به کار می رود. زمان زیادی میگذرد که ایرانیان به شناخت کافی از ساروج (ملات دوغاب آهک و خاکستر)، شفته آهکی (ملات دوغاب آهک و خاک) و ملات آهک آبی رسیده اند و در ساختمان سازی ها از آن ها استفاده کرده اند. پس از جنگ جهانی دوم، در کشورهای صنعتی هم برای پایدار کردن زمین، به ویژه برای پی سازی راه و جلوگیری از روییدن گیاه و رو زدن آب در بستر، شانه ها و دامنه های راه و خیابان های پرواز و ایستگاه های هواپیما، شفته آهکی مصرف می شود. با شفته آهکی پی سازی و آب بندی می کنند.

از ویژگی‌های مهم آ‌هک آن است که:

• دور از هوا و حتی در زیر آب، به آهستگی سفت می‌شود.
• در تماس با آب خیلی شکفته می‌شوند.
• با آب خمیر کم چسب تولید می‌کند.
• بطور کلی، می‌توان این نوع آهک‌ها را حد واسط بین آهک‌های هوایی و سیمان دانست.

کاربردهای آهک در باستان:

آ‌هک از آن موادی است که جزء اولین مواد بکار رفته در ساختمان‌سازی است. در دوران باستان در مصر و رماز آ‌هک برای ساختن بنا استفاده می‌کردند؛ بعد از آن ایرانی‌ها از شفته اهک که مخلوطی از آب و خاک و آ‌هک است برای ساختمان‌سازی، پل‌سازی و… استفاده می‌کردند.

در اصل بیشتر آ‌هک خاصیت آب‌گیری داشت یعنی به این دلیل از آ‌هک استفاده می‌کردند که جلوی ورود آب را می‌گرفت. تاریخ بهره‌گیری از آ‌هک در ایران به ۳ هزار سال قبل باز می‌گردد. گورهای چمباته‌ای در سده‌های هفتم و هشتم پیش از میلاد مسیح با این ماده پر شده‌اند.

این گورها که چند نمونه از آن در ناحیه حسنلو کشف شده بیش از سه متر عمق دارند و با شفته آ‌هک پر شده‌اند. نمونه دیگر تاریخی استفاده از آ‌هک در کاخ‌های تخت جمشید می‌باشد. کف این کاخ‌ها از ملاتی سرخ رنگ که در آن آ‌هک بکار رفته بود، پوشیده شده است. در دوران اشکانیان و ساسانیان نیز ملات آهک مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در زمان اشکانیان از این ماده شیمیایی به عنوان ملات در ساختمان‌های سنگی و آجری و همچنین روکشی دیوارهای استفاده می‌کردند.

کتاب آهک و کاربرد های آن در باستان:

شناخت و استفاده از آهک در ایران از سه هزار سال پیش آغاز شده است. گورهای چمباته ای که در ناحیه حسنلو پیدا شده دارای سه متر ژرفا بوده که از شفته آهک پر شده اند. تاریخ این تمدن به سده های هفتم و هشتم پیش از میلاد می رسد. کف کاخ های تخت جمشید از ملاتی سرخ رنگ که در آن آهک به کار رفته بود، پوشیده شده است.

آهک و گچ ، از جمله موادی هستند که کارآیی آنها از دوران باستان ، توسط بشر شناخته شده است و از آنها در ساختن انواع بناها ، استفاده می‌شد. موادی مانند آهک ، ساروج و سیمان برای اتصال محکمتر قطعات سنگ و یا چوب بکار گرفته می‌شد.

مفاهیم آهک مرده و آب آهک:

هرگاه بر روی اکسید کلسیم (آهک زنده) ، آب ریخته شود، بر اثر واکنش با آب ، گرما ایجاد می‌کند که موجب بخار شدن قسمتی از آب می‌شود. در این عمل ، آهک بر اثر جذب آب ، متورم شده ، سپس به‌صورت گرد سفیدی در می‌آید که اصطلاحا «آهک مرده» نامیده می‌شود، (زیرا در تماس با آب ، دیگر واکنشی از خود نشان نمی‌دهد) و این عمل را شکفته شدن آهک نیز می‌گویند.
هر گاه مقداری آب به آهک مرده اضافه شود، به شیر آهک تبدیل می‌شود که اگر آن را صاف کنیم، محلول زلالی که در حقیقت محلول سیرشده هیدروکسید کلسیم در آب است، حاصل می‌شود که به آب آهک موسوم است. آب آهک کاربردهای بسیاری در صنایع شیمیایی دارد. مثلا در تهیه هیدروکسید سدیم ، آمونیاک ، هیدروکسید فلزات ، پرکلرین و به‌ویژه در استخراج منیزیم از آب دریا بکار می‌رود.